W okresie 1838-1842 budynek Pałacu Saskiego został poddany gruntownej przebudowie przez architekta Adama Idźkowskiego.

„W pięknem położeniu z jednej strony rozległego ogrodu, z drugiej otwartego placu wśród miasta Warszawy znajdował się pałac zrujnowany, nietyle przez dawność swojego istnienia, ile raczej przez zupełne opuszczenie go. Była to niegdyś rezydencya króla Fryderyka Augusta II saskiego, który ją dla siebie wystawił. Opuszczony i bezużyteczny, gmach ten wymagał koniecznej reformy: robiono wiele planów, lecz te nie dochodziły do skutku. […] W gmachu tym jest cel połączenia widoku ogrodu z placem i ulicą Krakowskiego-Przedmieścia. Arkady dolne tworzą wygodny portyk, dla schronienia się i przechadzki publiczności, wyżej balkon pod kolumnami, przeznaczony dla bawiącej się publiczności, obok salonów przeznaczonych na kafenhauz i restauracyą. Cała zaś kolumnada środkowa z arkadami, służy jeszcze dla połączenia przyległych części gmachu dla utworzenia całości.”

Adam Idźkowski

Plany budowli obejmujące rozmaite rodzaje domów, mieszkań wiejskich różnej wielkości, kościołów, gmachów publicznych, mostów, ogrodów, monumentów itp szczegółów w rozmaitych stylach architektury.