12 maja 1817 r. w Warszawie powstała Giełda Kupiecka - pierwsza giełda papierów wartościowych w Polsce. Giełda Kupiecka została ustanowiona na mocy postanowienia namiestnika Królestwa Polskiego gen. Józefa Zajączka o "zaprowadzeniu giełdy w Warszawie". Dowiedz się więcej: Zaczęło się 12 maja 1817 r. w Pałacu Saskim
W okresie 1838-1842 budynek Pałacu Saskiego został poddany gruntownej przebudowie przez architekta Adama Idźkowskiego. "W pięknem położeniu z jednej strony rozległego ogrodu, z drugiej otwartego placu wśród miasta Warszawy znajdował się pałac zrujnowany, nietyle przez dawność swojego istnienia, ile raczej przez zupełne opuszczenie go. Była to niegdyś rezydencya króla Fryderyka Augusta II saskiego, który ją [...]
W latach 1804-1817 w północnym skrzydle pałacu mieściło się Liceum Warszawskie. Długoletnim dyrektorem uczelni był Samuel Bogumił Linde. Do roku 1817 profesorowie szkoły dysponowali mieszkaniami służbowymi w pałacu, zaprzyjaźniły się tam wówczas rodziny dyrektora Liceum, Samuela Bogumiła Lindego i profesora języka francuskiego, Mikołaja Chopina, ojca Fryderyka.
W latach 1882 - 1885 przeprowadzono przebudowę Pałacu Brühla, która miała na celu przystosowanie budynku dla Centralnego Urzędu Telegraficznego. Powstało wtedy dodatkowe wejście od ul. Kotzebue (obecnie ul. Fredry). Obniżono dach nad korpusem głównym nad którym zbudowano jednopiętrową nadbudówkę oraz obniżono wysokość zwieńczeń alkierzy. Autorem projektu przebudowy pałacu był Karol Kozłowski.
Wielki Salon (Glorietta) zbudowano około 1724 r. na głównej osi założenia ogrodowego, jako najważniejszą z budowli ogrodowych. Był to dwukondygnacyjny, trójosiowy budynek o wysokości 21 m, zaprojektowany najprawdopodobniej przez Daniela Mateusza Pöppelmanna. Budynek został otwarty na ogród przez półokrągłe porte-fenetre. W bocznych salkach znajdowały się pomieszczenia do biesiady i odpoczynku, natomiast powyżej loże muzyczne.
7 maja 1724 r. dwór królewski przeprowadził się do pałacu Morsztynów, do którego dobudowano skrzydła boczne. Zachowano przy tym zewnętrzny wystrój architektoniczny pałacu.
Po śmierci króla Augusta II, najpewniej wskutek redukcji skali projektów związanych z realizacją założenia Osi Saskiej, pałac Sandomierski (późniejszy Brühla) odzyskuje odrębny charakter i powraca do dawnych właścicieli. W 1733 roku książę Paweł Sanguszko przekazuje pałac swojemu synowi Januszowi.
W 1721 roku król August II dołączył do założenia Osi Saskiej posiadłość Sanguszków (w tym pałac Sandomierski - późniejszy Brühla). Akt darowizny pałacu na rzecz króla został wystawiony odręcznie przez księcia Pawła Sanguszkę, w imieniu własnym i jego żony - księżnej Marianny Lubomirskiej, właściwej dziedziczki pałacu.
Kolejny etap rozwoju założenia Osi Saskiej trwał do śmierci Augusta II w 1733 roku. Rozbudowano wówczas pałac oraz dokupiono kolejne posiadłości, co nadało założeniu zasadniczy kształt przestrzenny. W 1731 roku w zachodniej części założenia powstał zespół koszar wzniesiony obustronnie wzdłuż drogi stanowiącej przedłużenie głównej alei ogrodu.
Najnowsze komentarze