Powstaniec wielkopolski, major łączności Wojska Polskiego, uczestnik prac nad złamaniem szyfrów maszyny szyfrującej Enigma.

Maksymilian Ciężki urodził się 24 listopada 1898 roku w Szamotułach, jako syn Józefa Ciężkiego – przedsiębiorcy budowlanego oraz Weroniki z Zarzyńskich.

Pierwsze działania o charakterze wojskowym podejmował już w 1914, w chwili wybuchu I wojny światowej, gdy w rodzinnym mieście stanął na czele utworzonego przez siebie oddziału skautów. Podstawowym celem działań tej organizacji był potajemny werbunek ochotników do Legionów Polskich.
W trakcie wojny w 1917 roku Maksymilian powołany został do armii niemieckiej i walczył na froncie francuskim, w kolejnym roku pełnił służbę w Oddziałach Zapasowych Łączności w Ohrdruf.
Nie zaniechał działalności konspiracyjnej i w trakcie urlopu zorganizował grupę skupującą broń od żołnierzy niemieckich, która miała się przydać już wkrótce po demobilizacji.
Na pierwszy sygnał o wybuchu powstania wielkopolskiego, Maksymilian Ciężki uzbroił robotników fabrycznych i na ich czele usunął miejscową administrację niemiecką, zastępując ją Polakami, następnie połączył siły z innym oddziałem powstańczym i w nocy z 30 na 31 grudnia opanował pobliskie Wronki. Służbę opuścił ze względu na ciężką chorobę płuc.
Zaraz po wyzdrowieniu, w 1919 roku, wstąpił do Oddziałów Radio w poznańskiej Cytadeli, a także był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Łączności w Zegrzu. Po ukończeniu szkoły w 1920 roku został  przydzielony do 2 Batalionu Telegraficznego w Poznaniu. Jego kwalifikacje wojskowe oraz doświadczenie znalazły odzwierciedlenie w przyznaniu mu dowództwa nad radiostacją w następujących Dowództwach: 6 Armii, 2 Armii, 18 Dywizji Piechoty i Wojska Litwy Środkowej oraz w Centralnej Radiostacji w Warszawie, co miało miejsce w okresie od 5 stycznia 1921 roku do 23 marca 1923 roku.

24 marca 1923 roku został przydzielony do Oddziału II Sztabu Generalnego mieszczącego się w Warszawie w Pałacu Saskim i wyznaczony na stanowisko referenta.
Gdy w styczniu 1929 roku, zgodnie z sugestią Sztabu Głównego Wojska Polskiego, w Instytucie Matematyki Uniwersytetu Poznańskiego zorganizowano kurs kryptologów dla grupy obiecujących studentów, na wykładowców wyznaczono kryptologów cywilnych i wojskowych ze Sztabu Głównego Wojska Polskiego: kpt. Maksymiliana Ciężkiego, mjr. Franciszka Pokornego i inż. Antoniego Pallutha. Najzdolniejsi studenci zostali zatrudnieni w Oddziale II Sztabu Głównego, gdzie w grudniu 1932 roku złamano szyfr Enigmy.
19 marca 1937 roku Maksymilian Ciężki awansował na majora w korpusie oficerów łączności.

Po wojnie, w 1946 roku został pozbawiony polskiego obywatelstwa, które przywrócono mu dopiero po śmierci. Polskie władze emigracyjne 1 stycznia 1946 roku awansowały go na podpułkownika.
Nigdy nie dowiedział się o śmierci swoich dwóch z trzech synów – te informacje żona Maksymiliana utrzymywała przed nim w tajemnicy w obawie o stan jego zdrowia. W 1949 roku przeniósł się z Londynu do Par w Kornwalii.

Zmarł 9 listopada 1951 roku w Londynie. Pochowany został na cmentarzu Tywardreath. 23 listopada 2008 roku prochy majora zostały przewiezione do Szamotuł i ponownie pochowane.